Πελάτες ή μαθητές; Ένα δίλημμα, μία πολιτική αντιπαράθεση που δίνει το στίγμα της αντιπαλότητας προγραμμάτων και αξιών μεταξύ της σημερινής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο κ. Μητσοτάκης από το βήμα του 10ου Συνεδρίου του κόμματος του ήταν σαφής για το πώς εννοεί τη δική του μεταρρύθμιση στο χώρο της παιδείας: «Μία παιδεία βασισμένη στον υγιή ανταγωνισμό μεταξύ πολλαπλών επιλογών με γνώμονα πάντα την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών σκεπτόμενοι πρώτα από όλα, τους μαθητές, τους πραγματικούς πελάτες της παιδείας»:

   Η απάντηση του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Έρευνας» Νίκου Φίλη από το βήμα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής ήταν εξίσου σαφής και αποστομωτική: «Όλη αυτή η φιλολογία που αναπτύσσεται, ότι θα κλείσουν 1000 νηπιαγωγεία, είναι μια φθηνή αντιπολιτευτική πολιτική, τακτική, η οποία υποτιμά το επίπεδο του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Και τολμώ να πω σε ορισμένο τουλάχιστον βαθμό, ενισχύει μια αντίληψη ιδιωτικοποίησης, απαξίωσης και τελικά ιδιωτικοποίησης του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Πώς το είπε ο κ. Μητσοτάκης; Τι είναι οι μαθητές; Πελάτες λέει. Οι μαθητές είναι οι πελάτες των σχολείων. Δεν υπάρχει, πιο χαρακτηριστική φράση δυσφήμισης της εκπαίδευσης, όταν ο μαθητής μετατρέπεται σε καταναλωτή, σε πελάτη, και όταν η μόρφωση υποβαθμίζεται σε εμπόρευμα. Το δικαίωμα στη μόρφωση υποβαθμίζεται σε αγοραία διαδικασία και εμπόρευμα. Και αυτό δεν ειπώθηκε από τον κ. Μητσοτάκη, «εν τη ρύμη του λόγου του» σε συνέντευξη τύπου, ειπώθηκε με το βάρος της Εισηγητικής Ομιλίας του, στο 10ο Συνέδριο της Ν.Δ. Δυστυχώς αυτή είναι η – σε εισαγωγικά- Νέα Δημοκρατία. Αυτό είναι το νέο, αυτό είναι το <οξυγόνο> από το οποίο μπορεί να πάθει πολλά η εκπαίδευση»: